Azrael: Kultura i etyka z Panną K. Pawłowiczówną

Nie wiem, szcze­rze, po kilku dniach, jak mam trak­to­wać sprawę p. posłanki Sejmu demo­kra­tycz­nego pań­stwa, naukowca, wykła­dowcy mło­dzieży, poli­tyka idei, p. prof. Kry­styny Paw­ło­wicz. Wła­ści­wie przy tych wszyst­kich spra­wach, ja, skromny pisarz inter­ne­towy, powi­nie­nem zamilk­nąć i zadu­mać się nad etyką i jej medialną gra­cją w tele­wi­zji. Jakoś jed­nak mi nie idzie…

Poszło o coś, co zwane jest „Mar­szem Szmat”, paradą kobiet „wyzwo­lo­nych” (?). Kobiety skrom­nie ubrane, lub wręcz nie, prze­szły się uli­cami War­szawy. O spra­wie (tak, ostrej i wręcz pro­wo­ka­cyj­nej) posta­no­wił z p. Paw­ło­wicz poroz­ma­wiać red. Jaro­sław Kuź­niar, w tele­wi­zji też bywa­ją­cej pro­wo­ka­cyjną. Tak przy­naj­mniej wła­śnie uważa p. Paw­ło­wicz. I była na to gotowa. Już raczej na kartce miała przy­go­to­wane pewne sfor­mu­ło­wa­nia – o dziw­kach, o szma­tach. Same okre­śle­nia nie są niczym złym, ale jeżeli oka­zuje się, że służą one zakre­śle­niu poli­tycz­nego kon­tek­stu, to wygląda to jed­nak zupeł­nie ina­czej. Przy­kład? Proszę;



„Jeśli Anna Grodzka była na tym mar­szu i posta­wiła się w rzę­dzie szmat, to też jest szmatą”



To wła­ści­wie zała­twi­łoby cały pro­blem dys­ku­sji. Ale panią Paw­ło­wicz ponio­sło – uznała, że pro­test języ­kowy i medialny dosko­nale pasuje do dzia­łań poli­tycz­nych – nie­stety, pro­wa­dzo­nych już języ­kiem cyta­tów, nawet ostrzej­szych, niż ten podany w rela­cji z p. Grodzką. Cho­dziło mię­dzy innymi o sprawy zaostrze­nia kar za gwałty i kilka innych poważ­nych tema­tów. Lecz przy języku, jakim pró­bo­wała pro­wa­dzić roz­mowę (wspo­mniane cie­płe nawią­za­nia do „dzi­wek” – już nie wiem, czy nie cho­dziło także o kobiety – poli­ty­ków…) temat poli­tyczny dość mocno osłabł. Poza mediami, tele­wi­zją – tu cie­pło jej wywo­dów roz­lało się szeroko.



Dziś sprawa wystą­pie­nia p. Kry­styny Paw­ło­wicz ma już inną kono­ta­cję. Wła­ści­wie i męż­czyźni i wiele pań, prze­szli do porządku nad jej elo­kwen­cją, może dla nie­któ­rych nawet cie­płem wypo­wie­dzi. Emo­cjo­nal­ność i nowa for­muła dys­ku­sji – być może w kulu­arach Sejmu i w spo­tka­niach week­en­do­wych poli­ty­ków z wybor­cami sta­nie się normą? No prze­cież nie tylko kotur­nowy i cza­sem śmiesz­nie pom­pa­tyczny język poli­ty­ków – a także księży – jest tym, który do spo­łe­czeń­stwa tra­fia. Tym bar­dziej, że to nasze spo­łe­czeń­stwo i mniej czyta ksią­żek i mniej ogląda tele­wi­zji, a bada­nia poka­zują, że nawet mniej niż 50% czyta… cokol­wiek. Poza, oczy­wi­ście, „Fak­tem” i „Super Expres­sem” – one mają sta­łych wiel­bi­cieli; zapewne sprawa p. Paw­ło­wicz i red. Kuź­niara była tam na czo­łów­kach. Ze wsty­dem przy­znam – nie sięgnąłem…



Bo jak teraz poważ­nie potrak­tu­jemy to co zoba­czy­li­śmy w tele­wi­zji i co zostało na nagra­niach – są już pewne mody­fi­ka­cje nawet w Inter­ne­cie – to była praw­dziwa debata naukowca z dzien­ni­ka­rzem. Debata i dys­ku­sja o spra­wach ważnych.



Od maja 2013 roku w pol­skiej poli­tyce to wła­śnie jest stan­dard dys­ku­sji i praw­dziwa mode­ra­cja opi­nii. Nie podoba się czę­ści Pań­stwa? Cóż, może czas zmie­nić wycho­wa­nie, naukę, edukację…



Azrael, Studio Opinii

Od redak­tora: Azrael zaty­tu­ło­wał swój tekst ”Kul­tura i etyka z Panią K. Paw­ło­wicz”.  Zgod­nie ze sta­ro­pol­skim oby­cza­jem – osobę nie­za­mężną tytu­łu­jemy panienką, zaś jej nazwi­sko piszemy także w sto­sow­nej for­mie. Tym bar­dziej wydaje się nam to wła­sciwe, że panna Paw­ło­wi­czówna tak chęt­nie i czę­sto opo­wiada się za tra­dy­cyjną rolą kobiet i tra­dy­cyjną Rodziną (oczy­wi­ście, przez naj­więk­sze R). Tak więc pro­simy się nie cze­piać Azra­ela: to redak­cja jest zło­śliwa i wredna. Zmiany doko­na­li­śmy bez poro­zu­mie­nia z Autorem.