Andrzej Lubowski: Pierś do orderów

Gdy nasz zespół wygrywa, był po pro­stu lep­szy. Gdy prze­grywa, murawa była nie­równa, a sędzia – swo­łocz. Upa­try­wa­nie źró­deł suk­cesu w naszych talen­tach, zaś przy­czyn porażki w nie­przy­chyl­nym losie to uni­wer­salna cecha czło­wieka, nad którą nie ma się co roz­wo­dzić. Sprawa robi się poważ­niej­sza wszakże, gdy depre­cjo­nu­jemy wpływ jaki na nasz awans cywi­li­za­cyjny ostat­niej dekady miały pie­nią­dze unijne. A robi się poważ­niej­sza dla­tego, że utrud­nia zro­zu­mie­nie, o ile nam będzie bar­dziej pod górkę już cał­kiem nie­długo, gdy stru­mień unij­nych pie­nię­dzy mocno przyschnie.

 

Fot. Mateusz Skwarczek

Naszła mnie ta myśl i się nią dzielę, gdyż w ostat­nich tygo­dniach kilku moich przy­ja­ciół, ludzi świet­nie wykształ­co­nych i zde­cy­do­wa­nie pro-unijnych, potrak­to­wało moją reflek­sję na temat przy­szło­ści trans­fe­rów z kie­szeni podat­nika zachodnio-europejskiego sło­wami: „czy przy­pad­kiem nie prze­sa­dzasz z tą pomocą? Ile tego w końcu było? 2–3% PKB? Wielka rzecz”.



Otóż było tego, i jest, bli­żej 2% niż 3% i to jest wielka rzecz. Ostat­nio wpierw pre­zy­dent Obama, a potem przy­wódcy głów­nych kra­jów Europy zaczęli mówić o per­spek­ty­wie poro­zu­mie­nia han­dlo­wego USA – Unia, któ­rego celem jest zarówno eli­mi­na­cja resz­tek ceł, jak i har­mo­ni­za­cja stan­dar­dów i regu­la­cji. Pod­kre­ślali, jaka to wielka sprawa, że nie­ła­two będzie się doga­dać, ale trzeba, bo poten­cjalne korzy­ści są ogromne. Co to zna­czy ogromne? Dla Ame­ryki i dla Unii wyniosą one około 0,5% PKB rocz­nie. Dla Ame­ryki, Nie­miec, Fran­cji i Wiel­kiej Bry­ta­nii dodat­kowe pół pro­cent PKB to wielka sprawa. Dla moich przy­ja­ciół, i wielu innych w naszym kraju, 2% to drobny pikuś.



Może ina­czej by na to spoj­rzeli, gdyby porów­nali unijne pie­nią­dze nie do PKB, ale do naszego budżetu. Przy­chody w tym roku mają wynieść z grub­sza 300 miliar­dów zło­tych, czyli 70 miliar­dów euro. Trans­fery netto to około 9 miliar­dów euro rocz­nie, czyli ponad 10% budżetu. Jestem prze­ko­nany, że spoj­rze­nie się zmieni, gdy po 2020 roku tych trans­fe­rów po pro­stu nie będzie. A nie będzie, albo będą znacz­nie okro­jone, bo będziemy bli­żej śred­niej unij­nej, a wko­lejce po pie­nią­dze będą cze­kać nowi, bied­niejsi człon­ko­wie Unii. Może więc czas zacząć myśleć wresz­cie o przyszłości?



Andrzej Lubow­ski / Studio Opinii