Daniel Passent: Wojny i wojenki

Cze­ka­jąc na wyniki posie­dze­nia zarządu Plat­formy Oby­wa­tel­skiej wer­tuję prasę, która przy­nosi kore­spon­den­cje z róż­nych frontów.

Front pierw­szy – wojna opo­zy­cji z wła­dzą. Tu przy­naj­mniej wia­domo o co cho­dzi – o wła­dzę. Janina Para­dow­ska w „Poli­tyce” (21) i Anna­Ate­istka na naszym blogu (20 maja, godz. 23.17) przy­po­mi­nają, co nas czeka pod rzą­dami PiS. Likwi­da­cja OFE, finan­so­wa­nie ochrony zdro­wia z budżetu, powrót pro­ku­ra­tury do mini­ster­stwa Spra­wie­dli­wo­ści, Tusk, Klich, Kopacz, Jerzy Mil­ler przed Try­bu­nał Stanu itd. Czeka nas także ochło­dze­nie w sto­sun­kach z Niem­cami i z Fran­cją. A co dobrego? Na pewno pojawi się cel, wizja i idea, o które tak dopo­mi­nają się kry­tycy poli­tyki cie­płej wody, na czele z Gawi­nem oraz media. Wygląda na to, że do wybo­rów Pol­ska będzie w sta­nie wojny, codzien­nie będą się poja­wiały nowe sen­sa­cje, jak nie zegarki mini­stra Nowaka to daro­wi­zna dla pre­zesa Kaczyń­skiego. O poważ­nej deba­cie pro­gra­mo­wej możemy zapomnieć.



Front drugi – o kie­ru­nek i ster Plat­formy. Wojna w trój­ką­cie Tusk – Sche­tyna – Gowin. Po posie­dze­niu zarządu PO może się cze­goś dowiemy. Pogar­sza­jące się nastroje i son­daże osła­biają pozy­cję Donalda Tuska, ośmie­lają jego kry­ty­ków (Gowin, God­son) i rywali (Sche­tyna). Pro­gra­mowo zna­czy to nie­wiele, bo czym róż­nią się poglądy Sche­tyny od poglą­dów Tuska – nie wia­domo. Gowin jest bar­dziej na prawo, ale głów­nie w sfe­rze świa­to­po­glą­do­wej (nie mówi co myśli o reli­gii na matu­rze), a nie w spra­wach gospo­dar­czych i spo­łecz­nych. Sytu­ację kom­pli­kuje kan­dy­da­tura Tuska (a także Sikor­skiego i Rostow­skiego) na sta­no­wi­ska w Unii. Przy­naj­mniej ta pierw­sza nie jest wyssana z palca, tylko realna, jeżeli cha­decy wygrają wybory do par­la­mentu Unii w 2014 roku. Cie­kawe, co wybie­rze Tusk – trwa­nie w kraju, z moż­li­wo­ścią porażki w wybo­rach, czy nie­pewny start indy­wi­du­alny na prze­wod­ni­czą­cego Komi­sji Euro­pej­skiej? W każ­dym razie zagra­nicą pozy­cja Tuska jest dużo sil­niej­sza niż w Pol­sce, gdzie popar­cie kanc­lerz Mer­kel nie wiele zna­czy. A pro­pos posie­dze­nia zarządu PO, to żadne rekon­struk­cje rządu nie pomogą.



Front trzeci – bitwa o pamięć, czyli kłót­nia boha­te­rów. Wypo­wiedź Hen­ryki Krzy­wo­nos, że to Bog­dan Boru­se­wicz był mózgiem strajku w 1980 r. w Stoczni Gdań­skiej, nie­po­trzeb­nie zbul­wer­so­wała Lecha Wałęsę, który zacho­wał się fatal­nie. Powie­dział, że H.K. nie miała mózgu, a Boru­se­wicz może był agen­tem. Okropne oskar­że­nie i to ze strony kogoś, kto sam spo­tyka się z takim oskar­że­niem. Naj­bar­dziej do mnie prze­ma­wia pogląd, że strajk był robotą zbio­rową, inte­lek­tu­al­nie i poli­tycz­nie naj­bar­dziej wyro­biony był zwią­zany z KOR Boru­se­wicz, a więk­szą cha­ry­zmą i popar­ciem dys­po­no­wał Wałęsa. Nie­po­trzeb­nie były pre­zy­dent się awan­tu­ro­wał i nisz­czy wła­sną legendę. Dzi­siaj mniej liczy się cha­ry­zma, a bar­dziej szare komórki. Być może prze­ciw­ni­kom Wałęsy cho­dzi o uniesz­ko­dli­wie­nie filmu „Wałęsa”, ale moim zda­niem nikt nie jest w sta­nie zaszko­dzić czło­wie­kowi bar­dziej niż on sam.



Daniel Passent/Studio Opinii